Λυπάμαι που η ρηχότητα των πραγμάτων καταπίνει το χωνευτήρι των θαυμάτων. .
Σε αυτή την τόσο σκληρή πραγματικότητα τα θαύματα ξεκινάνε από ένα χαμόγελο. .
Κι όμως η θλίψη κατασπαράζει το γέλιο, η μιζέρια την αξία της ευτυχίας, ο θάνατος τη ζωή!
Τα θαύματα τα πιστεύαμε ως παιδιά! Κρίμα που μεγαλώσαμε!
Μπορεί να μην υπάρχει απεραντοσύνη στους ανθρώπους αλλά σίγουρα υπάρχει στη φαντασία μας. .κι όταν την αφήσουμε να εκδηλωθεί τότε θα γεννήσουμε την δική μας ελπίδα ως τα απέραντα όνειρα μας!
Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2014
Χαμένα μονοπάτια
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου