Χειροκρότημα

Ήθελα να'ξερα ..
Εσείς που πατάτε γερά τα πόδια σας στη γη είστε πιο ευτυχισμένοι από εμάς που είμαστε άθυρμα των συναισθημάτων μας και του αυθορμητισμού?
Το μαρτύριο εντάχθηκε στη ζωή για να υπερέχει της καρδιάς ή του μυαλού?
Οι απώλειες είναι πάντα παράπλευρες..
Σωστά?
Σαν ξερό χαρτί καταλήγουν οι καρδιές..
Ειρωνεία η αβρότητα της αγάπης!
Ξελογιάζει εμάς τα παιδιά με θεσπέσιες παραπλανήσεις! 
Η νηφαλιότητα ψυχής τελικά δεν επαρκεί!
Ένα χειροκρότημα για την παράσταση!

Χαμένα μονοπάτια

Λυπάμαι που η ρηχότητα των πραγμάτων καταπίνει το χωνευτήρι των θαυμάτων. .
Σε αυτή την τόσο σκληρή πραγματικότητα τα θαύματα ξεκινάνε από ένα χαμόγελο. .
Κι όμως η θλίψη κατασπαράζει το γέλιο, η μιζέρια την αξία της ευτυχίας, ο θάνατος τη ζωή!
Τα θαύματα τα πιστεύαμε ως παιδιά! Κρίμα που μεγαλώσαμε!
Μπορεί να μην υπάρχει απεραντοσύνη στους ανθρώπους αλλά σίγουρα υπάρχει στη φαντασία μας. .κι όταν την αφήσουμε να εκδηλωθεί τότε θα γεννήσουμε την δική μας ελπίδα ως τα απέραντα όνειρα μας!

Εκκωφαντικοί Ψίθυροι: Εισιτήριο

Εκκωφαντικοί Ψίθυροι: Εισιτήριο: Εκεί που τα όργανα σταματούν και ο χορός συνεχίζεται! Εκεί θέλω να με πας Αγάπη μου. Εκεί που τα όνειρα είναι σαν των παιδιών κι όχι των ...

Εισιτήριο

Εκεί που τα όργανα σταματούν και ο χορός συνεχίζεται!
Εκεί θέλω να με πας Αγάπη μου.
Εκεί που τα όνειρα είναι σαν των παιδιών κι όχι των ενηλίκων.
Σ'αυτή τη χώρα θέλω να γίνουμε τυχοδιώκτες.
Σε μια παράσταση τσίρκου όπου τα νούμερά μας θα είναι ριψοκίνδυνα αλλά
ο ένας θα είναι το δίχτυ του άλλου.
Αυτό. Αυτό το εισιτήριο θέλω να μου κλείσεις.

Αλλάζει...

Αλλάζει ο άνθρωποςμάτια μου...
Αλλάζει τρομακτικά...
Και η αιτία δεν είναι οι καταστάσεις...
Όχι...
Η αιτία είναι οι άλλοι άνθρωποι...
Εκείνοι που ζείς γι'αυτούς κι αυτοί σε "δολοφονούν" για όλα τα άλλα!
Μικραίνει η ψυχή και γίνεται φοβιτσιάρα...
Έτσι απλά. Χάνει την θεϊκή της δύναμη και βυθίζεται...ή απλά εξαφανίζεται.

Αγάπη vs πάθος

Λένε πώς όσο μεγαλώνει η αγάπη 
φεύγει το πάθος...
Λέω πως το ασίγαστο πάθος είναι αδύνατον να εξαφανιστεί 
όσο ξέρεις τον ρόλο σου...
Δεν χρειάζεται να υποδυθείς τίποτα...
Χρειάζεται μόνο να θυμάσαι πως η φωτιά χρειάζεται πάντα το λάδι...
Και επιβάλλεται η εναλλαγή των ρόλων!
Πότε θα είσαι η φωτιά και πότε το λάδι...
Η αγάπη καταπονεί την καρδιά...
Το πάθος, το σώμα...
Η αγάπη μαζί με το πάθος επιφέρει τον εαυτό ξανά και ξανά
χωρίς να χρειάζεται να ενηλικιωθεί...

Όταν...

Όταν ο χρόνος παύει πια να μετράει στη φυσική του υπόσταση...
Όταν τα δάκρυα πια είναι μόνο ευτυχίας και ο οξύς πόνος της καρδιάς 
μόνο αναθυμιάσεις φόβων...
Όταν όλα αυτά είναι παρόν και το παρόν μου είσαι εσύ...
Όταν όλα αυτά ήταν τυχαία κι ήρθαν να εγκατασταθούν εδώ...
Εδώ, στο κομμάτι εκείνο της καρδιάς που βρέθηκε αλώβητο κι αλώβητο το συντηρείς...
Όταν σου γράφω γράμματα για να εκφράσω καθετί που μπορεί ακόμη να γράφεται...
Όταν αναζητώ την γραμμούλα εκείνη στο πλάι των χειλιών σου που βασανιστικά προσπαθείς
να την κρατήσεις να φαίνεσαι αγέλαστος...
Όταν... ζω για όλα τα "όταν" τα δικά μας...
Διάβαζα κι άκουγα ιστορίες για τους ανθρώπους που είναι συνδεδεμένοι με μια αόρατη κλωστή...
Που ο καθένας από την μεριά του την τραβάει...
Και τελικά...μέσα από εμπόδια, τρικλοποδιές, πόνους...
Όταν σε συνάντησα ήξερα ότι η κλωστή μου βρήκε την άλλη άκρη της...
Όταν σε χάνω, χάνομαι... 
Όταν σε πληγώνω, πληγώνομαι...
Όταν γελάς, απλά ζω...
Σε μια ύπαρξη στήριζα όλη μου τη ζωή... 
Μην πάψεις να υπάρχεις...
Να υπάρχεις για να υπάρχω...

Είσαι τα πάντα

Ήσουν μία πραγματικότητα που δεν χωρούσε πουθενά στον κόσμο αυτόν...

Έγινες μια πραγματικότητα που ακόμη δεν χωράει στον κόσμο ετούτο...

Ποιον να ευχαριστήσω για όσα εσύ είσαι...

Σε ποιο βωμό να σε ανεβάσω και να σε λατρέψω?

Πνοές θνητές μεταμορφώνονται σε θεϊκές όταν τα χείλη σου ψαχουλεύουν καθετί...

Νότες παράφωνες γίνονται μελωδίες όταν μου ψιθυρίζεις το σ' αγαπώ...

Όλες οι φοβίες μου στριμώχνονται σε σκοτάδια που δεν με παρασύρουν 

γιατί πολύ απλά εσύ με κρατάς στην επιφάνεια...

Είσαι το φως μου, η ελπίδα μου...

Είσαι ανασασμός...

Είσαι το σήμερα, το αύριο...

http://youtu.be/1moWxHdTkT0

Του το χρωστάς

Και κάπου εδώ τελείωσαν οι προθεσμίες...
Λάθη που δεν αναγνωρίζονται, στοιχίζουν...
Ποτέ δεν είναι αργά,όμως χάνονται τόσα!
Ζήτα συγνώμη πρώτα από τον εαυτό σου...
Γιατί αυτός θα τα υποστεί όλα στο τέλος...
Αυτός θα πρέπει να ξεκινήσει από την αρχή...
Κι ως γνωστόν,κάθε αρχή και δύσκολη...
Σήκωσε τα συντρίμμια χωρίς να τα μετράς...
Μην ξύνεις πληγές,απλά αφέσου στον επόμενο αγώνα...
Γιατί του το χρωστάς...Του χρωστάς ότι έχεις γίνει!

Κολάζ αισθήσεων

Σε ποιες αποχρώσεις και σε ποιες υφές από όλες όσες μου προσφέρεις ν'αρνηθώ;
Πως να πάψω να σε εγκωμιάζω όταν καθετί που κάνεις σ'ανεβάζει σε βασιλικούς θρόνους;
Αποθανατίζοντας τις στιγμές εκείνες που φοβάμαι να σε στερηθώ, εξοικειώνομαι με όλες τις φάσεις θανάτου που θα μπορούσα να περάσω για να σου αποδείξω πως η ζωή μου είσαι εσύ...
Ατελείωτα γράμματα σε κάθε γωνιά του σπιτιού σου προσπαθούν να σε εθίσουν σε μένα...
Σου χαρίζω μαγείες που θα σε πείσουν πως δεν υπάρχουν πουθενά αλλού...
Όνειρα που εγώ και μόνο εγώ μπορώ να σου τα πραγματοποιήσω...
Σκοπός ζωής μου η απόλυτη παράδοση της ψυχής σου...
Κίνητρο του μυαλού μου η σαγήνη του κορμιού σου... 
Καθυποτάξου στο έλεος των αισθήσεων που πυροδοτώ...
Εξαφάνισε τη λογική και απογειώσου στον υπερθετικό βαθμό των αισθήσεων...

Μόνο εσύ

Κλείνω τα μάτια και επιζητώ να βιώσω ξανά τις ερωτοτροπίες μας...
Εθισμένη στον ιδρώτα σου εισπνέω τη μυρωδιά σου που σταλάζει ακαταμάχητη στις απολήξεις της ηδονής...
Προσπαθώ να ρουφήξω ζωή απ' τη ζωή σου και κρατιέμαι από το βλέμμα σου το στυγνό να μην χάσω ούτε ένα βλεφάρισμα!
Σαγηνευτικός, αιμοδιψής, βάναυσος...
Με δεσμεύεις σε ένα κρεβάτι βουτηγμένο στην αμαρτία, στην απόλαυση, στην οδύνη...
Συντριπτικός, δελεαστικός... με ταξιδεύεις σε ουράνια που παρόμοια τους δεν έχω προϋπαντήσει...
Αξιέραστος! Πως να σου αντισταθώ;
Με ακινητοποιείς και η ματιά μου είναι ανίκανη να οραματιστεί οτιδήποτε άλλο...
Το μυαλό μου κενό, άτονο... Βλέπει παντού το γκρίζο πέρα απ'το πρόσωπό σου...
Μόνο εσύ με πλημμυρίζεις με χιλιάδες αισθήσεις και χρώματα...
Μόνο εσύ υπάρχεις!

Τρέλα..

Ο παραλογισμός του έρωτα μπορεί να οδηγήσει στην τρέλα!
Αλλά μια τρέλα δεν είναι και ο έρωτας;
Και τελικά ποια είναι η κατάληξη μιας καρδιάς που είναι τόσο ερωτοχτυπημένη;
Πονάει για όσο είναι χτυπημένη!
Ο φόβος είναι ο μόνιμος συγκάτοικος της...
Φόβο μη χάσει αυτόν τον άνθρωπο...
Και ο φόβος αν εκδηλωθεί που καταλήγει;
Στην αιώνια μη αποδοχή του εαυτού...
Δεν ξεχνάμε λέω εγώ τους φόβους;
Μαγκιά μου να τον κρατήσω για όσο!
Χωρίς φόβο!
Όσο θέλει θα κάτσει!
Με το ζόρι τίποτα δε γίνεται!

Η δύναμη της συνήθειας

Δεν χρειάστηκε πολύ σκέψη για να καταλήξω ποια είναι παγκοσμίως η μεγαλύτερη δύναμη... Δυστυχώς...
Η δύναμη της συνήθειας ξεπερνάει τα πάντα, τους πάντες... 
Ακόμη και την αγάπη... 
Αυτή είναι και ο μεγαλύτερος μου φόβος...
Η συνήθεια ισοπεδώνει την εκτίμηση... Σαρώνει συναισθήματα κι αφήνει στην θέση της λάμψης μια σκόνη... Πούλβερη... 
Μόνο σε μία, όχι και τόσο κόσμια αρετή, θα μπορούσα να στρέψω την σάλπιγγα της απόγνωσης...
Στη φαντασία!
Στην αστείρευτη εκείνη πηγή που πολλοί βαπτίζουν ως ανώριμη, παιδική, επικίνδυνη...
Εγώ σε αυτή στηρίζομαι για να διαφυλάξω τα πάντα από την ύπουλη εκείνη άρπαγα της ευτυχίας που χτίζεται από στιγμές μέχρι στιγμούλες... κι από εικόνες που προβάλλω στο μυαλό μου για να ξαναζώ την έκρηξη των αισθήσεων...

Καρδιά vs μυαλό

 Έπαψα πια να εύχομαι να μην ξημερώνει ποτέ στης καρδιάς μου τα λημέρια γιατί απόκτησα μια θέση στη δική του καρδιά...
Ήμουν αγνώμων της πραγματικής ευτυχίας τελικά!
Γελάστηκα και το έκανα παρουσία μαρτύρων του παραλογισμού και της εθελοτυφλίας!
Σε μια ανατρεπτική πορεία προς το άγνωστο δάμασα την λογική του και αφύπνισα τα συναισθήματά του παλεύοντας καθημερινά με τα τέρατα της ροής του παρελθόντος που η χρονοκάψουλα με ταξίδευε ως θύμηση των μαθημάτων που "κόπηκα" όσες φορές κι αν εξετάστηκα...
Η κάθε αρχή είναι δύσκολη!
Μέσα σε σιωπές μαρτύρησα να αφουγκραστώ την πάλη μυαλού εναντίον καρδιάς και καρδιάς εναντίον μυαλού...
Όσες φορές θέλησα να φύγω απλά χαμογέλασα και υποκρίθηκα την ηλίθια...
Όσες φορές μου χάρισε την αυθεντικότητά του δάκρυσα γιατί γκρέμιζα άλλο ένα τούβλο στο τείχος της καρδιάς του...
Και είμαστε στο εδώ που μας ανήκει ολοκληρωτικά!
Είναι δικός μου και είμαι δικιά του χωρίς όμως ίχνος καθησύχασης!
Γιατί όταν κερδίζεις κάτι με κόπο αξίζει να το σεβαστείς και να συνεχίζεις να το κατακτάς!

Η αγάπη

Μια τέχνη είναι η αγάπη...
Δε μαθαίνεται... Είναι ταλέντο που απλά χρειάζεται η σωστή ανταπόκριση για να εξελιχθεί...
Τέχνη είναι και το φιλί... Μια χημεία...Μια σπίθα
Ένα άγγιγμα... Πως θα συρθεί σε ένα σώμα, σε φλέβες, σε ραχοκοκαλιές...
Έρωτας.. Πως θα γίνεις ένα με κάποιον... Πως θα τον απορροφήσεις... Πως θα τον στιγματίσεις... Πως θα είναι η ένωση υπέρτατη? Λίγο συναίσθημα, λίγο πάθος, λίγο φλερτ... 
Θέλω να με διασύρεις σε όλα αυτά!