Χειροκρότημα

Ήθελα να'ξερα ..
Εσείς που πατάτε γερά τα πόδια σας στη γη είστε πιο ευτυχισμένοι από εμάς που είμαστε άθυρμα των συναισθημάτων μας και του αυθορμητισμού?
Το μαρτύριο εντάχθηκε στη ζωή για να υπερέχει της καρδιάς ή του μυαλού?
Οι απώλειες είναι πάντα παράπλευρες..
Σωστά?
Σαν ξερό χαρτί καταλήγουν οι καρδιές..
Ειρωνεία η αβρότητα της αγάπης!
Ξελογιάζει εμάς τα παιδιά με θεσπέσιες παραπλανήσεις! 
Η νηφαλιότητα ψυχής τελικά δεν επαρκεί!
Ένα χειροκρότημα για την παράσταση!

Χαμένα μονοπάτια

Λυπάμαι που η ρηχότητα των πραγμάτων καταπίνει το χωνευτήρι των θαυμάτων. .
Σε αυτή την τόσο σκληρή πραγματικότητα τα θαύματα ξεκινάνε από ένα χαμόγελο. .
Κι όμως η θλίψη κατασπαράζει το γέλιο, η μιζέρια την αξία της ευτυχίας, ο θάνατος τη ζωή!
Τα θαύματα τα πιστεύαμε ως παιδιά! Κρίμα που μεγαλώσαμε!
Μπορεί να μην υπάρχει απεραντοσύνη στους ανθρώπους αλλά σίγουρα υπάρχει στη φαντασία μας. .κι όταν την αφήσουμε να εκδηλωθεί τότε θα γεννήσουμε την δική μας ελπίδα ως τα απέραντα όνειρα μας!

Εκκωφαντικοί Ψίθυροι: Εισιτήριο

Εκκωφαντικοί Ψίθυροι: Εισιτήριο: Εκεί που τα όργανα σταματούν και ο χορός συνεχίζεται! Εκεί θέλω να με πας Αγάπη μου. Εκεί που τα όνειρα είναι σαν των παιδιών κι όχι των ...

Εισιτήριο

Εκεί που τα όργανα σταματούν και ο χορός συνεχίζεται!
Εκεί θέλω να με πας Αγάπη μου.
Εκεί που τα όνειρα είναι σαν των παιδιών κι όχι των ενηλίκων.
Σ'αυτή τη χώρα θέλω να γίνουμε τυχοδιώκτες.
Σε μια παράσταση τσίρκου όπου τα νούμερά μας θα είναι ριψοκίνδυνα αλλά
ο ένας θα είναι το δίχτυ του άλλου.
Αυτό. Αυτό το εισιτήριο θέλω να μου κλείσεις.

Αλλάζει...

Αλλάζει ο άνθρωποςμάτια μου...
Αλλάζει τρομακτικά...
Και η αιτία δεν είναι οι καταστάσεις...
Όχι...
Η αιτία είναι οι άλλοι άνθρωποι...
Εκείνοι που ζείς γι'αυτούς κι αυτοί σε "δολοφονούν" για όλα τα άλλα!
Μικραίνει η ψυχή και γίνεται φοβιτσιάρα...
Έτσι απλά. Χάνει την θεϊκή της δύναμη και βυθίζεται...ή απλά εξαφανίζεται.

Αγάπη vs πάθος

Λένε πώς όσο μεγαλώνει η αγάπη 
φεύγει το πάθος...
Λέω πως το ασίγαστο πάθος είναι αδύνατον να εξαφανιστεί 
όσο ξέρεις τον ρόλο σου...
Δεν χρειάζεται να υποδυθείς τίποτα...
Χρειάζεται μόνο να θυμάσαι πως η φωτιά χρειάζεται πάντα το λάδι...
Και επιβάλλεται η εναλλαγή των ρόλων!
Πότε θα είσαι η φωτιά και πότε το λάδι...
Η αγάπη καταπονεί την καρδιά...
Το πάθος, το σώμα...
Η αγάπη μαζί με το πάθος επιφέρει τον εαυτό ξανά και ξανά
χωρίς να χρειάζεται να ενηλικιωθεί...

Όταν...

Όταν ο χρόνος παύει πια να μετράει στη φυσική του υπόσταση...
Όταν τα δάκρυα πια είναι μόνο ευτυχίας και ο οξύς πόνος της καρδιάς 
μόνο αναθυμιάσεις φόβων...
Όταν όλα αυτά είναι παρόν και το παρόν μου είσαι εσύ...
Όταν όλα αυτά ήταν τυχαία κι ήρθαν να εγκατασταθούν εδώ...
Εδώ, στο κομμάτι εκείνο της καρδιάς που βρέθηκε αλώβητο κι αλώβητο το συντηρείς...
Όταν σου γράφω γράμματα για να εκφράσω καθετί που μπορεί ακόμη να γράφεται...
Όταν αναζητώ την γραμμούλα εκείνη στο πλάι των χειλιών σου που βασανιστικά προσπαθείς
να την κρατήσεις να φαίνεσαι αγέλαστος...
Όταν... ζω για όλα τα "όταν" τα δικά μας...
Διάβαζα κι άκουγα ιστορίες για τους ανθρώπους που είναι συνδεδεμένοι με μια αόρατη κλωστή...
Που ο καθένας από την μεριά του την τραβάει...
Και τελικά...μέσα από εμπόδια, τρικλοποδιές, πόνους...
Όταν σε συνάντησα ήξερα ότι η κλωστή μου βρήκε την άλλη άκρη της...
Όταν σε χάνω, χάνομαι... 
Όταν σε πληγώνω, πληγώνομαι...
Όταν γελάς, απλά ζω...
Σε μια ύπαρξη στήριζα όλη μου τη ζωή... 
Μην πάψεις να υπάρχεις...
Να υπάρχεις για να υπάρχω...